To miasto nazywa się Warszawa

W moim mieście odkryłem świat równoległy – powiedział Szymon i nie można było tego lepiej ująć. Według kwantowej teorii wielu światów wszystko co może się zdarzyć, zdarza się na pewno w którejś z odnóg rzeczywistości, która przypomina wielkie, rozgałęziające się w każdej chwili drzewo życia.
[Foto: Szymon Łaszewski źródło: portfolio]

Nazwa pojawia się w XIV-wiecznych zapiskach jako Warseuiensis (1321), Varschewia (1342) i XV wieku jako Warschouia (1482). Średniowieczna nazwa brzmiała Warszewa, Warszowa. Najprawdopodobniej pochodzi od formy dzierżawczej imienia Warsz (skróconej formy popularnego wówczas staropolskiego imienia Warcisław, Wrocisław), używanego m.in. przez przedstawicieli rodu Rawów (Rawiczów) herbu Rawa, właścicieli części terenów w rejonie współczesnego Solca i Mariensztatu. Prawdopodobnie Warsz z rodu Rawów otrzymał w XIII wieku nadanie książęce, z którego powstała wieś nosząca jego imię.
Zmiana nazwy na Warszawa wynikła z mazowieckiej wymowy dialektycznej. Do końca XV wieku samogłoska -a- przechodziła w -e- po spółgłoskach miękkich (-sz- była w tamtym okresie spółgłoską miękką). W XV wieku formy z wtórnym -e- zaczęły być postrzegane jako gwarowe. Dlatego też zastępowano -e- przez -a-. Taka zmiana nie była uzasadniona etymologicznie, więc takie formy nazywa się hiperpoprawnymi (np. siadlisko, królawski). Tak też nastąpiła zmiana nazwy z Warszewa na Warszawa, która upowszechniła się w XVI wieku. Legendarna etymologia wywodzi nazwę od imion Warsa i jego żony Sawy. — Wikipedia

Szymon Łaszewski (1974) — z zawodu fotograf. Dokumentalista społeczny. Rodowity warszawiak i nałogowy palacz. Fotografuje od 17 lat. Pracował dla „Życia Warszawy”, tygodnika „Kulisy”, gazety „Giełdy Parkiet”. Obecnie zajmuje się pracą nad dokumentem o fotoreporterach stanu wojennego.