Jej styl jest odbierany przez wielu ludzi jako niepokojący i ciężki. Absolwentka ASP w Gdańsku. Aktualnie rezydująca w Luksemburgu. Dawniej pod szyldem studia Negation — dziś pod własnym nazwiskiem, projektująca piktogramy i typografię. Doceniona w kraju i zagranicą. Patrycja Podkościelny — jedna z najzdolnieszych artystek młodego pokolenia. Styl Patrycji cechuje minimalizm, wyrazistość, nastrojowość, niepokój, egzystencjalny smutek. Jednak wyrafinowanie, finezyjność, drobiazgowość Jej prac, musi robić wrażenie nawet na odbiorcach nie wgłębiających się w psychologię i symbolikę dzieł sztuki.
[Ilustracje: Patrycja Podkościelny źródło: portolio]
Zawsze uważałam, że jest coś magicznego — nie do podrobienia — w technikach tradycyjnych, dlatego też staram się ich używać jak najczęściej. Tematyka prac sama mnie znajduje. Robię ilustracje do smutnych rzeczy, gdyż sama taka jestem. Nie lubię dodawać wyimaginowanych ideologii do własnej twórczości — wolę gdy praca sama się broni. Jeżeli robię ilustrację dla siebie, lub gdy mam więcej czasu na zlecenie, to tworzę wyłącznie ręcznie. Komputer jest tylko po to, aby przenieść pracę do środowiska internetowego. Stosuję technikę własną, czyli pomieszanie ołówka, kredek z różnymi farbami (akryle, akwarele, gwasze itp.). Jednak gdy wykonuję zlecenia, to tworzę prace pół na pół — trochę ręcznie — trochę na tablecie, lub w 100% na komputerze (wszystko zależy od deadline-u).
Patrycja Podkościelny (1988) — ilustrator i grafik z Trójmiasta, aktualnie rezydująca w Luksemburgu. Miłośniczka mediów tradycyjnych, typografii i gridów. Współpracowała m.in. z: „Adobe”, „Grey” (Singapur), „Mini”, „Nike”, „2+3D”, „Newsweek”, „Przekrój”, „Miesięcznik znak”. Miała również autorską linię ubrań ze swoimi ilustracjami, wypuszczoną przez markę Medicine. Wykładała na polsko-Japońskiej Akademi Technik Komputerowych, oraz Akademi Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Więcej: Portfolio|Instagram|Facebook
Chciałabym mieć taką grafikę w dużym, przeszklonym salonie, na ścianie w kolorze betonu z porowatą fakturą.
Uwielbiam taki ascetyzm i doskonałosc kreski. Bardzo psychoanalityczne prace. Jak autoportrety.