Futura Extravaganza
Jednak najczęściej spoglądała na ludzi w samochodach stojących obok — pisze Beata Retmantowicz, autorka reporterskiego felietonu o pokonywaniu drogi w autach, które są jak nasze mieszkania. Żyjemy w nich i pracujemy.
Gra… To słowo klucz, które warto wbić sobie do głowy przed logowaniem do serwisu randkowego. Wiara w to, że profile na portalach internetowych są rzeczywistym i miarę obiektywnym obrazem ich właścicieli, to iluzja.
Duch czasu pokonał Sienkiewicza; jego przebogaty język — zwłaszcza staropolszczyzna — jest dla współczesnego czytelnika za trudny, za passe. A co trudne, zaczyna drażnić. Lektury Sienkiewicza są dla młodych pokoleń słowną dżunglą nie do pokonania.
Jaki człowiek jest, każdy widzi. To plastyczna istota, z krwi, kości i ścięgien ze szczyptą emocji. Niestety coraz częściej ta plastyczna istota ulega presji współczesnych trendów, które uniemożliwiając okazanie bezradności, prowadzą jedynie do bezustannego powtarzania własnej mantry.
Pierwsza reklama TV została wyemitowana w 1955 roku. Trwała 70 sekund i zachwalała zalety pasty do zębów marki Gibbs SR. Upłynęło kilkadziesiąt lat i to, co jest emitowane przez współczesne stacje, można by porównać do ataku bronią chemiczną bez wypowiedzenia wojny.
O tym, że Picasso w pewnym okresie malował wszystkie obrazy na niebiesko, bo stać go było tylko na niebieską farbę, wiedzą nieliczni. Marek Jastrząb, to chodząca Wikipedia i dostarczyciel świeżej dawki fascynujących, zakulisowych informacji ze świata wielkiej sztuki i literatury.
„Dama” z miasta pojechała do jakiejś wsi, by przez trzy dni moczyć tipsy w końskim łajnie. Ta ze wsi została poddana eksperymentowi, czy wytrzyma tyleż samo czasu żrąc homary i kupując ze łzami w oczach ciuchy za dwa tysiące od sztuki.
Polskość jest ogłupiała, jest zwitkiem cierpienia. Tyle razy wytarzana w prochu, przewalcowana, jedna obolałość i rana, nieustanne pośmiewisko i spluwaczka, 10 w skali pogardy, skupiona na łaknieniu jakiegoś słówka pochwały, z czyichś ust.
Wyalienowany jako pisarz, obarczony obsesją niszczenia innych literatów, przymusem traktowania ich jak wrogów, targany walką z tysiącem własnych, okolicznościowych twarzy, trzyma się młodych twórców.